14 października 2007, 20:12
Zaraziłam się od pewnego człowieka brakiem chęci do bycia. Brakiem chęci do oddychania. Podobno mowi się na to "deprecha jesiena".. Ale co oni wszyscy qrwa wiedzą? (...) przybieram ton zdegustowanej nastolatki;p
ehh.. tak niewiele trzeba mi do szczęścia. Jeden pocałunek.. Pół słowa urwanego w szept... Ćwiatrke spojrzenia znad brwi... Niewiele mi by być tym szczęśliwym.. niewiele by stanąć o krok do przodu.
przede mną droga do rzeczy (na pozór) łatwej... Ile razy we mnie zgaśnie ta siła, co kiedyś mnie motywowała? Może z biegiem lat coś ubywa w części mego nienaruszonego EGO? Może z biegiem lat cofam się coraz częściej do tych prostszych rozwiązań? Bo zapomnieć jest sztuką niełatwą.. A zrozumieć że zapomnienie przyjdzie z czasem jest sztuką dla najbardziej wytrwałych...